Waarom?

Dag 6 van Millingen aan de Rijn naar Venray, prachtige route ,63 km, dus makkie? Op het oog wel, maar... the proof of the pudding is in the eating.

Het regende al toen we vertrokken en dat werd alleen maar meer. Mijn reserve regenjas, die Berthy zo lief had gebracht, omdat de eerste niet waterdicht bleek, leek qua gedrag op de eerste. Man, wat was ik weer binnen de kortste keren door en door nat. De paden waren ook nog eens voor een wielrenner niet zo fijn: gravel, zand, grint met kuilen enz. En toen liep mijn ketting eraf. Je humeur dreigt dan om te slaan. WAT DOE IK HIER?

Dan moet je oppassen en kantelen. Het zijn tenslotte allemaal tegenvallers die buiten je macht liggen. Dus worden de vragen aan mezelf: waarom ben ik hier ook weer aan begonnen? Wat wilde ik bereiken? Waarom? Gaat van hieruit weer iets nieuws groeien? Waar droom ik van?

En als je dan meer mindfull bent loopt het water nog steeds over je lijf en golft het water nog steeds uit je schoenen als je afstapt, maar fiets je door, klets je wat en ben je trots als je bij je hotel aankomt. PS mijn hotelkamer hangt dus nu volledig vol met natte kleren  die hopelijk vannacht drogen. Ik vlucht naar de lobby waar ik vast wel wat mede fietsers tref , hoewel de helft vandaag de pijp even aan Maarten gaf, maar mijn fietsmaat Mariet en ik wilden geen etappe overslaan en we zijn blij dat we gegaan zijn!

Tips voor een volgende keer:

1zorgen voor goede regenkleding

2 een spatbord monteren, de modder zat nu in mijn nek:>)